Συνέντευξη στον Δημήτρη Κατσαγάνη
Τα αποτελέσματα των εκλογών στα ανατολικο-γερμανικά κρατίδια το Φθινόπωρο του 2019 και η στάση των Σοσιαλδημοκρατών -και όχι ποιος θα διαδεχθεί τη Μέρκελ στην ηγεσία του CDU σε λίγες μέρες- αποτελούν τους κρίσιμους παράγοντες για την τύχη του Μεγάλου Συνασπισμού, σύμφωνα με όσα δηλώνει στο Capital.gr ο Γιούργκεν Τρίτιν, βουλευτής των Πρασίνων στη Γερμανία.
Συγκεκριμένα, για μετά τις εκλογές στα κρατίδια του Βρανδεμβούργου, της Σαξονίας και της Θουριγγίας (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2019) προσδιορίζει χρονικά ο βετεράνος βουλευτής των Γερμανών Πρασίνων, Γιούργκεν Τρίτιν, τις εξελίξεις που θα κρίνουν το αν θα πέσει η κυβέρνηση του Μεγάλου Συνασπισμού στη Γερμανία.
Κρίσιμο στοιχείο στην πορεία αυτή είναι η στάση του SPD. Προς το παρόν, πάντως, σύμφωνα με τον ίδιο κυριαρχεί στο εσωτερικό των Σοσιαλδημοκρατών η τάση που δεν θέλει πρόωρες ομοσπονδιακές εκλογές και, άρα, δεν θέλει έξοδό τους από τη συγκυβέρνηση με το CDU.
Όσον αφορά το CDU, το οποίο θα εκλέξει στις 6 Δεκεμβρίου νέα ηγεσία, ο κ. Τρίτιν αναφέρει πως η Μέρκελ θα μπορεί να συνεργασθεί καλά είτε εκλεγεί η Άνεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπάουερ (σ.σ. στηρίζεται από τη Μέρκελ), είτε εκλεγεί ο Φρίντριχ Μερτς (σ.σ. φέρεται να στηρίζεται από τον Σόιμπλε). Τέλος σε σχέση με το κόμμα του, το οποίο σημειώνεται πως κατακτά τη 2η θέση στις δημοσκοπήσεις (20% έναντι 8,9% που έλαβε στις τελευταίες εκλογές), ο Γερμανός βουλευτής δεν φαίνεται θετικός στη συμμετοχή των Πρασίνων στην ίδια κυβέρνηση με το CDU μετά τις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές.
- Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι Πράσινοι αναδεικνύονται δεύτερο κόμμα στη Γερμανία. Το ίδιο συνέβη στις τελευταίες κρατικές εκλογές στη Βαυαρία και την Έσση. Πιστεύετε ότι αυτά τα αποτελέσματα οφείλονται σε προσωρινή κατάρρευση του CDU-SPD ή υπάρχουν βαθιές αλλαγές στη γερμανική κοινωνία και πολιτική;
Βιώνουμε το τέλος των λαϊκών κομμάτων. Για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το κομματικό μας σύστημα χαρακτηριζόταν από την ύπαρξη δύο μεγάλων κομμάτων που μπόρεσαν σε όλες τις περιπτώσεις να διατηρήσουν τους ψηφοφόρους. Αυτοί οι καιροί έχουν τελειώσει. Πιστεύω ότι στο τέλος της ημέρας θα έχουμε τρία ή τέσσερα μεσαίου μεγέθους κόμματα στη Γερμανία. Ωστόσο, οι βασικές πολιτικές δυνάμεις θα συνεχίσουν να διαδραματίζουν κάποιο ρόλο.
- Στις 6 Δεκεμβρίου, το CDU αποφασίζει για τη νέα ηγεσία του. Δύο είναι οι σημαντικότεροι υποψήφιοι για την προεδρία: η Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπάουερ (AKK) και ο Φρίντριχ Μερτς. Τι θα σήμαινε η εκλογή της AKK ή του Μερτς για το CDU, αλλά και για την τύχη της Μέρκελ και του Μεγάλου Συνασπισμού;
Και οι δύο υποψήφιοι, όπως και ο τρίτος συνυποψήφιος τους, ο Γενς Σπαν έχουν το ίδιο πρόβλημα: Στη Γερμανία, ένας συνασπισμός μεταξύ των Δημοκρατών είναι δυνατός μόνο εάν είναι oριοθετημένες οι δυνάμεις που συμμετέχουν σε αυτόν. Αυτό συνοδεύεται πάντοτε από την αποδυνάμωση του πολιτικού προφίλ. Προς το παρόν, και οι δύο υποψήφιοι ξεχωρίζουν μέσω των τρανταχτών δηλώσεων τους.
Ωστόσο, στο τέλος θα πρέπει να εξηγήσουν στους υποστηρικτές τους ότι, για λόγους δημοκρατίας, δεν είναι δυνατή η εφαρμογή του προγράμματος που κάθε ένας πρεσβεύει, στην καθαρή του μορφή.
Η κα Μέρκελ θα είναι σε θέση να συνεργασθεί και με τους δύο υποψηφίους. Πιστεύω ότι, η συνέχιση του Μεγάλου Συνασπισμού εξαρτάται, μάλλον, από το SPD. Tο κόμμα αυτό είναι διχασμένο ανάμεσα σε δύο συναισθήματα: Την απογοήτευση απέναντι στον Μεγάλο Συνασπισμό και τον πανικό μπροστά στο ενδεχόμενο νέων εκλογών. Το τελευταίο συναίσθημα εξακολουθεί να επικρατεί. Το φθινόπωρο του επόμενου έτους διεξάγονται τοπικές εκλογές στο Βρανδεμβούργο, στη Σαξονία και τη Θουριγγία. Μετά από αυτές, θα ξέρουμε περισσότερα.
- Θα μπορούσαν οι Πράσινοι -χωρίς νέες ομοσπονδιακές εκλογές πριν από το 2021 (π.χ. στα μέσα του 2019)- να κυβερνήσουν με το CDU (εάν το SPD έφευγε από τον μεγάλο συνασπισμό;
Στις επερχόμενες νέες εκλογές, θα ξεκινήσει ξανά η μάχη για την πλειοψηφία στα αριστερά του πολιτικού Κέντρου. Βλέποντας την αποθάρρυνση στο SPD, και τη διαίρεση στο κόμμα της Αριστεράς (Linke), είμαι λίγο αισιόδοξος. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας, οι ψηφοφόροι αποφασίζουν.
- Το κόμμα σας διοργάνωσε πρόσφατα μία διάσκεψη για την Ευρώπη. Ποια είναι τα βασικά σας συμπεράσματα; Υπάρχει η δυναμική που δείχνει το Πράσινο Κίνημα στη Γερμανία, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Τι θα σήμαινε για την ΕΕ και την Ελλάδα, αν οι Πράσινοι θα συμμετάσχουν σε μια μελλοντική κυβέρνηση στη Γερμανία;
Εμείς οι Πράσινοι είμαστε το μόνο φιλευρωπαϊκό διεθνικό κόμμα στη Γερμανία. Είμαστε ενάντια στην πολιτική λιτότητας, είμαστε ενάντια στο ξεπούλημα του κλίματος στα λόμπι του ντίζελ και του άνθρακα και ενάντια στην κοινωνική διάσπαση της Ευρώπης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι, από ιστορικής άποψης, το πιο πολύτιμο που έχει ποτέ δημιουργήσει αυτή η ήπειρος. Προς το παρόν, όμως, αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις.
Η ρίζα όλων των κακών είναι ο εθνικισμός. Όλο και περισσότερες χώρες - μέλη κυβερνούνται από δεξιά και ρατσιστικά κόμματα που κηρύττουν τη σωτηρία του εθνικισμού. To πού οδήγησε αυτό, όλοι το γνωρίζουμε, 100 χρόνια μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου.
Επιπλέον, υπάρχουν και άλλες προκλήσεις, όπως oι συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης, η κλιματική κρίση, το Brexit, η φροντίδα και η διαμονή των προσφύγων, ο πόλεμος στη Συρία ή η επιρροή της Κίνας στην ΕΕ.
Ωστόσο, η νέα γενιά δεν παύει να είναι ενθουσιασμένη για την Ευρώπη, όπως έδειξε η διάσκεψή μας. Αν ψάχνετε, θα βρείτε πολλούς νέους "μετασχηματιστές" που προωθούν κοινωνικά και περιβαλλοντικά έργα και αγωνίζονται για την Ευρώπη. Μια γενιά νέων Ευρωπαίων μεγαλώνει για να δει την Ευρώπη ως αυτό που πραγματικά είναι: Ένα πρότζεκτ ειρήνης.
- Η Ελλάδα έχει ολοκληρώσει το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας. Μετά την έξοδο από το πρόγραμμα, πολλοί Έλληνες έχουν προσδοκίες για κοινωνικές παροχές. Ωστόσο, η ικανοποίηση όλων αυτών των προσδοκιών (από την ελληνική κυβέρνηση) είναι πιθανώς ασυμβίβαστη με τους συμφωνημένους δημοσιονομικούς στόχους μετά το μνημόνιο. Η ιταλική κυβέρνηση έχει μια αντίθετη πολιτική προέλευση από την ελληνική. Ωστόσο, η ιταλική κυβέρνηση επιθυμεί να ικανοποιήσει παρόμοιες λαϊκές απαιτήσεις. Τι θα μπορούσε να κάνει αυτή η εξέλιξη στην ΕΕ την ίδια στιγμή που η παγκόσμια οικονομική κρίση φαίνεται να επιδεινώνεται;
Ένα πράγμα που έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια είναι ότι η πολιτική της λιτότητας δεν οδηγεί σε εξοικονομήσεις.
Η πολιτική λιτότητας της Άνγκελα Μέρκελ αύξησε, δεν μείωσε το χρέος των ευρωπαϊκών κρατών που βρέθηκαν σε κρίση. Yπέθαλψε τον λαϊκισμό.
Αν κοιτάξετε το χρέος σε χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία ή η Ελλάδα, θα δείτε ότι τα χρέη των νοικοκυριών, των εταιρειών και των τραπεζών οδηγούν τις χώρες στην κρίση. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την αύξηση του δημόσιου χρέους.
Θα ήταν καλύτερο να διαγράψουμε τα μισά χρέη της Ελλάδας. Πάνω απ' όλα, πρέπει να γίνουν επενδύσεις στις υποδομές, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στην προστασία του κλίματος. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η χώρα να βρει τις δυνάμεις της.
Μαζί με τα προαναφερθέντα υπάρχουν και τα προβλήματα στο φορολογικό σύστημα, για παράδειγμα. Μέχρι σήμερα, η ελληνική κυβέρνηση δεν επιθυμεί ή δεν μπορεί να φορολογήσει επαρκώς τους πραγματικά πλούσιους της χώρας. H ιταλική κυβέρνηση από τη μία μεριά προσφέρει φορολογική αμνηστία στους πλούσιους και από την άλλη αυξάνει τις δημόσιες δαπάνες. Έτσι θα αυξηθούν τα επιτόκια δανεισμού και θα αποδυναμωθεί η επενδυτική ικανότητα της ιταλικής οικονομίας. Αυτό δεν θα λειτουργήσει καλά.
Πηγή: capital.gr
Leave a comment