Του Γ. Αγγέλη
Η αλλαγή του προέδρου της ΕΚΤ στα τέλη Οκτωβρίου αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, τη σημαντικότερη από τις πολλές αλλαγές στα ηγετικά πόστα των ευρωπαϊκών θεσμών που θα γίνουν μέσα στο 2019, μετά τις Ευρωεκλογές.
Ο λόγος της κρισιμότητας αυτής της μεταβολής δεν είναι άλλος από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι η Ευρώπη και η Ευρωζώνη ειδικά έχουν μπει σε μια περίοδο σοβαρής οικονομικής επιβράδυνσης σε συνθήκες που η πολιτική και οικονομική αρχιτεκτονική της είναι ακόμα ανέτοιμη να αντιμετωπίσει μια νέα μεγάλη κρίση.
Όπως συνέβη μετά το 2008, έτσι και στη νέα επερχόμενη αναταραχή, η στάση της ΕΚΤ παραμένει το "κλειδί" για την ανάσχεση συνεπειών που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν σε στενά δημοσιονομικό και πολιτικό πεδίο.
Το κομβικό στοιχείο εδώ είναι ότι η εναλλαγή προσώπων στη θέση του επικεφαλής της ΕΚΤ γίνεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη και ευαίσθητη στιγμή. Έχει αποφασισθεί η διακοπή του QE και ο προσανατολισμός αυτής της απόφασης έχει να κάνει με τη στόχευση επιστροφής στη νομισματική "κανονικότητα".
Αλλά την ίδια στιγμή η ευρω-οικονομία δείχνει αδύναμη να περπατήσει χωρίς τα στηρίγματα της νομισματικής πολιτικής που η ΕΚΤ μόλις αποφάσισε να διακόψει... Τι θα κάνει ο διάδοχος του Ντράγκι μπροστά σε ένα τέτοιο δίλημμα, μπροστά στο "άγνωστο" που ο Ντράγκι περιέγραψε πριν από μία εβδομάδα σαν "σκοτεινό δωμάτιο";
Ο Μάριο Ντράγκι με τη στάση του και σημείο αναφοράς της πολιτικής του το τολμηρό "Whatever it takes", που δήλωσε από το Λονδίνο τον Ιούλιο του 2012, έχει δημιουργήσει ένα προηγούμενο, που όποιος τον διαδεχθεί δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει. Και αναγκαστικά ο οποιοσδήποτε τον αντικαταστήσει τοποθετείται με βάση τη μέχρι στιγμής στάση του, είτε στα "γεράκια" είτε στα "περιστέρια" στο φάσμα της νομισματικής πολιτικής...
Οι υποψήφιοι
Τα ονόματα είναι πολλά και προέρχονται από τη Γερμανία, της οποίας τυπικά είναι η σειρά μετά τον Τρισέ και τον Ντράγκι, η Φιλανδία, που διαθέτει την καλή μαρτυρία των στελεχών που έχουν ευρωπαϊκή παρουσία, αλλά και τη Γαλλία, που ξαναβάζει, αν και εκτός σειράς, κάποια ονόματα στη λίστα.
Ένα εντυπωσιακό ενδεχόμενο που ήδη συζητείται στα ευρωπαϊκά επιτελεία είναι αυτό της μετακίνησης της Κριστίν Λαγκάρντ στη θέση του Μάριο Ντράγκι, αν και το όνομά της "παίζει" και για κάποιο από τα ισχυρά πόστα της Κομισιόν, σε συνδυασμό πάντα με κάποιες άλλες "καραμπόλες" στη στελέχωση των ευρωπαϊκών "θεσμών".
Ανεπισήμως, έχει τεθεί στο τραπέζι και το όνομα της πρωθυπουργού της Δανίας, η οποία όμως παραμένει εκτός Ευρωζώνης, την ίδια στιγμή που το "καθολικό" λόμπι φαίνεται να προωθεί υπό προϋποθέσεις και τον σχετικά "άσημο" Ιρλανδό πρωθυπουργό. Τυπικά εξακολουθεί να υπάρχει και το όνομα του Γιενς Βάιντμαν, πρόεδρου της Bundesbank, στη λίστα των υποψηφίων για τη θέση του Μάριο Ντράγκι, αλλά οι πιθανότητές του λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο. Και αυτό γιατί σε μια ταραγμένη οικονομία της Ευρωζώνης, ο "άκαμπτος" Γερμανός τραπεζίτης που καταψήφισε σχεδόν όλες τις πολιτικές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ντράγκι για να αναχαιτισθεί η κρίση στην Ε.Ε., δεν μοιάζει για το πλέον κατάλληλο πρόσωπο.
Αντίθετα η νούμερο δύο της Bundesbank, η Κλαούντια Μπουχ, περισσότερο μετριοπαθής και λιγότερο "γεράκι" από τον Βάιντμαν, αναδύεται σαν μια πιθανή υποψήφια, πολύ περισσότερο τώρα που η πίεση για περισσότερες γυναίκες στα ηγετικά πόστα της Ε.Ε. έχει αυξηθεί.
Ισχυρή, όμως, παραμένει και η υποψηφιότητα του Γάλλου Κεντρικού Τραπεζίτη, Βιλερουά Ντε Γκαλό, καθώς "ταιριάζει" στη λογική της πολιτικής που έχει ακολουθήσει μέχρι στιγμής ο Μάριο Ντράγκι ή ακόμα και ο συμπατριώτης του που ήδη έχει μία "καλή" θητεία στην ΕΚΤ σαν συνεργάτης του Μ. Ντράγκι, ο Μπενουά Κερέ.
Από τους "πολιτικούς" με επιτυχή θητεία σε πόστο της Ευρωζώνης σε κρίσιμα χρόνια από το Eurogroup και ο γνωστός στην Ελλάδα Φινλανδός, o Ολι Ρεν, του οποίου η υποψηφιότητα προωθείται τελευταία, παραμένει στη λίστα των υποψηφίων, αν και δεν φαίνεται να έχει πολλές πιθανότητες. Δεν αποκλείεται όμως να βρεθεί από κάποια καραμπόλα και αυτός σε άλλο πόστο, όπως και ο συμπατριώτης του Κεντρικός Τραπεζίτης Έρκι Λιικάνεν.
Κάποια "ιδέα" εναλλακτική, που όμως έχει να κάνει κυρίως με δυσκολίες που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη σύνθεση του νέου Ευρωκοινοβουλίου, βάζει στο τραπέζι και το όνομα του νυν επικεφαλής του ESM, κ. Κλάους Ρέγκλινγκ. Παράγοντες στην Κομισιόν με γνώση των σχετικών ζυμώσεων υποστηρίζουν ότι ο κ. Ρέγκλινγκ θα μείνει εκεί που είναι. Και μόνο σε περίπτωση ισχυρού αδιέξοδου θα ζητηθεί η μετακίνησή του στην ΕΚΤ ή αλλού, για να αντιμετωπισθούν προβλήματα...
Η κρίση
Το ουσιώδες που θα κρίνει τις τελικές επιλογές έχει κυρίως να κάνει με το πώς θα έχει διαμορφωθεί η οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ευρωζώνη μέσα στο 2019 (Brexit, οικονομική επιβράδυνση, νέα πολιτική σύνθεση Ευρωκοινοβουλίου, τραπεζική κρίση κ.λπ.).
Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρουν έμπειροι και με γνώση των προσώπων παράγοντες στις Βρυξέλλες, η διαδοχή του Μάριο Ντράγκι θα είναι η κρισιμότερη εκ των επιλογών που θα πρέπει να γίνει, καθώς η ΕΚΤ, παρά τους καταστατικούς περιορισμούς της, παραμένει το ισχυρότερο εργαλείο για την αντιμετώπιση της επερχόμενης "κρίσης". Όλες οι άλλες επιλογές θα ακολουθήσουν και θα εξαρτηθούν από το ποιος θα καταλήξει στην καρέκλα του Μάριο Ντράγκι, ακόμα και εκείνη του προέδρου της Κομισιόν ή του Eurogroup... Οι εκπλήξεις δεν πρέπει να αποκλεισθούν αλλά σε κάθε περίπτωση θα είναι προϊόντα "ανάγκης" και όχι τυχαίων επιλογών.
Ως μια τέτοια θα πρέπει να θεωρείται και η περίπτωση του να παραμείνει στο στερέωμα των ηγετικών θέσεων της Ευρωζώνης ο νυν πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος έχει διαβεβαιώσει όλους ότι "αποχωρεί" από τη... διακεκαυμένη ζώνη δραστηριότητας των Βρυξελλών.
Πηγή: capital.gr
Leave a comment