Μία πρόσφατη δήλωση για την ανάγκη διατήρησης συνθηκών κάποιου επιπέδου νομισματικής χαλάρωσης του οικονομολόγου της ΕΚΤ Πίτερ Πράετ πυροδότησε αμέσως κινήσεις στο ευρώ σε σημείο που χρειάσθηκε να επανέλθει για να "διορθώσει" το ενδεχόμενο "παρεξήγησης" των δηλώσεών του.
Η σχετική ευαισθησία των αγορών για το πως θα κινηθεί η ΕΚΤ μετά την 1/1/2019 δεν είναι χωρίς λόγο.
Οι μέχρι στιγμής ενημερώσεις από την ΕΚΤ κάνουν λόγο για το τελεσίδικο του τέλους του QE, αλλά δεν έχουν ξεκαθαρίσει αν μετά την 1/1/2019 το ευρώ θα γίνει και "ακριβότερο" και "λιγότερο".
Με άλλα λόγια αν τα επιτόκια θα αυξηθούν σύντομα και σημαντικά, όπως επίσης και αν η ΕΚΤ θα σταματήσει σταδιακά αλλά σύντομα την επανεπένδυση των 2,5 τρισ. ευρώ που έχει "δανείσει" στις ευρωπαϊκές αγορές με μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια.
Αν αυτό συμβεί ταυτόχρονα με την αντίστοιχη δράση της Fed η οποία όχι μόνο αυξάνει σταδιακά τα επιτόκιά της αλλά ταυτόχρονα αποσύρει από τις αγορές τα τρισ. δολάρια που είχε "ρίξει" σ' αυτές με στόχο την μείωσή τους κατά 1 τρισ. δολάρια μέχρι το 2020, τότε είναι προφανές ότι οι αντοχές της ευρωπαϊκής οικονομίας που ήδη έχει αρχίσει να επιβραδύνει τους ρυθμούς της θα πρέπει να αναμετρηθούν με αυτό το "νέο" περιβάλλον...
Στις αρμόδιες γενικές διευθύνσεις της ΕΚΤ έχουν ήδη αρχίσει να σχεδιάζονται σενάρια για τα ενδεχόμενα να συμβούν σε διαφορετικές καταστάσεις.
Βασικό σενάριο παραμένει εκείνο της διατήρησης των κεφαλαίων που έχουν δοθεί στις αγορές με επανεπένδυσή τους τουλάχιστον για το 2019. Το σενάριο αυτό συνδέεται με την προοπτική απαρχής της διαδικασίας αύξησης των επιτοκίων πιθανώς κάποια στιγμή από το δεύτερο εξάμηνο του 2019.
Αυτό όμως είναι απλώς το πρώτο βασικό σενάριο χωρίς να είναι οριστικό.
Όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές αρμόδια στελέχη της ΕΚΤ και ο ίδιος ο Μ. Ντράγκι, βρίσκονται σε διαρκή επαφή και συζητήσεις εκτίμησης της κατάστασης με τους επικεφαλείς οικονομικής ανάλυσης των 20 ισχυρότερων ευρωπαϊκών τραπεζών για την επόμενη ημέρα.
Ένα είναι βέβαιο σύμφωνα με παράγοντες που βρίσκονται σε γνώση αυτών των συζητήσεων. Η ΕΚΤ δεν θα βιασθεί να προχωρήσει σε ριζικές ανατροπές αν διαπιστωθεί ότι οι αντοχές του τραπεζικού συστήματος δεν είναι τέτοιες που να αποκλείουν τον συστημικό κίνδυνο.
Παρ' όλα αυτά τα χρονικά περιθώρια της ΕΚΤ για πολιτικές μηδενικών επιτοκίων αναγνωρίζεται γενικώς στο ΔΣ – πέραν των σχετικών θέσεων της Bundesbank – ότι έχουν εξαντληθεί και έχουν αρχίσει να "χτυπάνε" στα κεφάλαια των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών και ταμείων με πιθανές μεγάλες δημοσιονομικές συνέπειες στα ασφαλιστικά συστήματα που αποτελούν και ένα είδος άτυπου κουμπαρά για το τραπεζικό σύστημα.
Αποτέλεσμα αυτού είναι οι κεντρικοί τραπεζίτες να είναι υποχρεωμένοι από εδώ και πέρα να κινούνται με πολιτικές "μεταξύ σφύρας και άκμονος" μεταξύ των αντοχών της οικονομίας και της απειλής ενός νέου 2008 με ευρύτερες διαστάσεις.
Το γεγονός ότι η Fed έχει ήδη δρομολογήσει την αντίστροφη πορεία από τα τέλη του 2015 καθιστά την θέση της ΕΚΤ ακόμα πιο δύσκολη και μάλιστα σε συνθήκες εμπορικού πολέμου που κάνουν και την παραμικρή αστοχία στις συναλλαγματικές ισοτιμίες να βαραίνει άσχημα στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.
Στο πλαίσιο αυτού του προβληματισμού, υπάρχουν ισχυρές απόψεις που υποστηρίζουν ότι η ΕΚΤ θα μπορεί να διαμορφώσει "γραμμή" μετά το τέλος του QE, πολύ αργότερα, ίσως στα μέσα του 2019 και αφού θα έχει διαμορφωθεί το νέο πολιτικό περιβάλλον που θα καθορίσει και τις στρατηγικές της Ευρωζώνης.
Μέχρι τότε το τέλος του QE θα συνεχίσει να "συνοδεύεται" από την διατήρηση της ρευστότητας στα τρέχοντα επίπεδα των όγκων κεφαλαίου που έχουν εξασφαλισθεί από το ενεργητικό της ΕΚΤ, χωρίς σημαντικές αναταράξεις στο "κόστος" παροχής του ευρώ από την ΕΚΤ προς τις τράπεζες.
Αυτή την προοπτική ήθελε να παρουσιάσει με τις πρόσφατες δηλώσεις του ο Πήτερ Πράετ.
Ένα δεύτερο σενάριο που έχει υποστηρικτές στην Βundesbank και στην κεντρική τράπεζα της Φιλανδίας, αλλά δεν φαίνεται όμως προς το παρόν τουλάχιστον να κερδίζει έδαφος, θέλει την ΕΚΤ να διατηρεί το ενεργητικό της στα σημερινά επίπεδα αλλά να επισπεύδει την αύξηση των επιτοκίων από τα μέσα του 2019 με περισσότερες από μία αυξήσεις μέχρι το τέλος του έτους.
Σε κάθε περίπτωση και στο δεύτερο σενάριο όπως και στο πρώτο πέραν των αντοχών του τραπεζικού συστήματος μία σιωπηρή αλλά καθοριστική για τις αποφάσεις της ΕΚΤ μεταβλητή είναι και η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ που έχει ήδη πλησιάσει σε επίπεδα διολίσθησης κρίσιμα για την Ευρωζώνη.
Πηγή: capital.gr
Leave a comment